Jedno z życiowych marzeń zrealizowane… Ducati Factory zdobyte!

Tak, tak, od dłuższego czasu Prezes mnie męczył abyśmy weszli z naszymi produktami do Włoch, bo ponoć nasza konkurencja wozi tam produkty już tirami. Dlaczego mówię „ponoć”? No, bo nikt nigdy jeszcze polskiej kiełbasy we włoskich sklepach nie widział, ale z szefem się nie polemizuje (-;

Nota bene, niektóre Włoskie sklepy powalają...kolesie w krawatach, półki cudowne, bajka..gdzie tu parówkę byś wsadził?

 Zatem padło zadanie, aby zdobyć Italię! Nasza „super seksowna” szefowa marketingu zrobiła – tj. tak naprawdę splagiatowała – kilkustronicowe opracowanie nt. Włoskiego rynku supermarketów, no i do dzieła. Dziesiątki telefonów, setki @ i nic, jak zwykle zero odzewu. Tak minęło mi ½ roku..

Wtem olśnienie, przecież mam kolegę w Bolonii, z którym byłem kiedyś na meczu NFL w Londynie. No tak, może Stefano coś pomoże, choć on nie siedzi w spożywce, ale to w końcu Włoch. No i tym oto sposobem, zdobyłem kilka nazwisk kupców w sieciach handlowych i od razu sukces, jest reakcja i lecę we wrześniu do Bolonii na rozmowy handlowe (-:

Bolonia, Bolonia? Kurcze, przecież tam jest fabryka Ducati!

Od razu zrobiłem rezerwację na wizytę w fabryce i kupiłem bilety na samolot. Na szczęście w pobliżu Katowic są 4 lotniska – Pyrzowice, Balice, Wrocław i Ostrawa - z których można szukać połączeń. Udało mi się wykombinować wylot Wizzair w poniedziałek i powrót - niestety Ryanair - w środę, zatem tylko 3 dni nieobecności w biurze. 

 
Blog jest motocyklowy, zatem na tym temacie się koncentruję.

Ale nie sposób wspomnieć kilku uwag nt. samej Bolonii, gdyż będę tam chyba pierwszy raz w życiu.

Co prawda kilka lat temu z Ciżukiem odwiedziliśmy fabrykę Ferrari w Maranello, ale samą Bolonię wtedy ominęliśmy. Otóż Bolonia zrobiła na mnie bardzo dobre wrażenie.

Miasto jest piękne, pełne turystów i lokalsów przesiadujących w licznych knajpkach. A ‘propos knajp, jedzenie w Bolonii powala na łopatki.

Naprawdę. Lubię jeść i nawet w domu stołuję się głównie na mieście, zatem mogę coś powiedzieć o jedzeniu w knajpach. I to, co mogę powiedzieć o Bolońskiej kuchni, to że jest po prostu wyśmienita!

Jasne, że możesz trafić na trattorię, w której podadzą Tobie zwykłe spaghetti bolognese z Niemieckim piwem.

Albo wino w plastikowym coolerze (-;

Ale to są wyjątki potwierdzające regułę.

Bolonia to sieć bardzo wąskich uliczek, kamiennych chodników i podcieni. Kraków może się schować )-:

Głównym celem pielgrzymek turystów jest Piazza Maggiore.

Na którym stoi ogromna Basilica di SanPetronio

Niektórzy porównują Bolonię do Wenecji, w której skończyła się woda w kanałach (-:

W każdym bądź razie szczerze polecam to miasto.

No i Włoskie wino oczywiście!

Dobrze jest wziąć sobie jakiś apartament w centrum, aby mieć wszędzie blisko.

A gdy będziemy chcieli pojechać gdzieś dalej, wystarczy kupić za 1,30 € bilet na autobus i w drogę. Ale z samego lotniska najlepiej jest za 6 € kupić tzw. Aerobus, który dowiezie Was spod samego terminala do centrum. Niestety przystanek miejskiego autobusu jest oddalony o jakieś 30 minut marszu od lotniska, więc raczej to odradzam. Wiem co mówię, bo się w drodze powrotnej na to nabrałem. Bilet kupicie u kierowcy Aerobusa, nie dajcie się nabrać na automaty przy wyjściu z terminala, bo potrafią zabrać banknot bez wydrukowania biletu!

Zwykłym autobusem dojedziecie np. na ulicę Via Antonio Cavalieri Ducati, 3 gdzie mieści się fabryka Ducati.

Dobrze zrobić sobie wcześniej rezerwację wizyty przez Internet. Zapłacicie wtedy 8 € i uprzedzą Was, że np. nie zobaczycie muzeum, bo w tym dniu będzie akurat zamknięte )-: Wchodząc na bramie fabryki trzeba się tylko wylegitymować i tuż obok w małym sklepiku czeka się na przewodnika. 

Grupy są max kilkunastoosobowe, tak by nie przeszkadzać robotnikom. Właśnie, mała ciekawostka. Na teren fabryki mogę wjechać tylko Ci pracownicy, którzy mają…….. Ducati.

Każdy inny motocykl/skuter musi zostać zaparkowany na ulicy przed firmą, dobre, co? To się nazywa przywiązanie do marki. Ciekawe czy w Gliwickiej fabryce Opla obowiązują te same zasady?

Fabryka Ducati to taka troszkę manufaktura, spokojnie zmieściłaby się cała w naszym zakładzie. W szczycie sezonu - tj. od stycznia do maja – produkują na 3 zmiany z tego, co pamiętam ok. 1300 sztuk dziennie. Poza sezonem robi tylko 1 zmiana i chyba 300 sztuk wyjeżdża dziennie. 

Zresztą w samej fabryce produkują tak naprawdę tylko 2 elementy: sprzęgło i ten system rozdziału zapłonu. Reszta elementów przyjeżdża gotowa od podwykonawców (80% ponoć Włochy) i oni tylko składają motocykl w całość. Ciekawostką jest, że np. ciśnienie w silniku sprawdzają na sucho, bez odpalania, tylko wpompowując olej do środka pod odpowiednim ciśnieniem. Dopiero, gdy moto jest prawie gotowe, wjeżdża do komory na hamownię i tam jest odpalane, sprawdzane są hamulce, biegi etc.

Właśnie kończą produkcję 500 szt. tej limitowanej wersji Panigale.

W zasadzie podczas zwiedzania można wszędzie wejść i wszystko pooglądać z bardzo bliska, dosłownie pooddychać powietrzem, które wydychają ludzie na liniach produkcyjnych, fajnie. Wyjątkiem jest Ducati Corse – czyli części wyścigowej firmy – gdzie można zaglądnąć tylko przez malutkie okienko w drzwiach. W tym dniu jednak część linii produkcyjnej była totalnie zasłonięta, bo produkowało się tam najnowsze dziecko Ducati i to była tajemnica jeszcze wtedy. Dziś już wiadomo, że to nowy model Ducati Supersport.

Cała wizyta w fabryce trwa może z 40 minut, no i szczerze, to nie powala na łopatki, ale ważne że mam to zaliczone (-:

Wylatując z Bolonii, Ducati dba o to, by nawet na lotnisku nikt o nich nie zapomniał.

Szkoda, że to tylko 3 dni…

Ale czas wracać do domu...

pożegnalne szkolenie z Januszem?

Każdy sezon motocyklowy zaczynam zawsze od szkoły jazdy, tym razem nie mogło zatem być inaczej. Od dłuższego czasu śledziłem wolne terminy na Torze Jastrząb, bo tu teraz Janusz organizuje szkolenia. Jakoś nie udało mi się wstrzelić w dogodny termin i dopiero na koniec lipca spasował mi wolny weekend (-:

To będzie również debiut w dłuższej trasie mojego nowego customowego kasku Shoei GT-Air Pearl Jam..

Szkolenie zaczyna się w sobotę rano, z domu mam na tor prawie 300 km, zatem zrobiłem sobie rezerwację w hotelu za Skarżyskiem Kamienną i pojechałem już w piątek po pracy. Pogoda idealna, jakieś 21-22 stopnie, słońce za chmurami, cudnie. Spakowałem się w centralkę, bo to przecież tylko weekend.

Niezawodny Google Maps poprowadził mnie bocznymi drogami już od samego domu, bo na Roździeńskiego jak zwykle po południu mega korek.

Coś strasznego, niby są po 3 pasy w każdą stronę, ale ludziska jeżdżą jak barany. Starczy, że jeden przyhamuje, już mu ktoś parkuje w tyłek, stłuczka i wszyscy stoją. Ciekawe jest najbardziej zjawisko tzw. "A-paczy", czyli tych co jadą w drugą stronę i choć mają 3 wolne pasy, muszą koło wypadku zwolnić i koniecznie pooglądać, co to się stało na przeciwległym pasie ruchu? I to przy dużym natężeniu popołudniowego ruchu powoduje korki również na drugiej nitce drogi, dramat! Generalnie jak coś się na Roździeńskiego stanie, wszystko stoi w obie strony zawsze!

Potem do Zawiercia też mnie Google prowadził jakimiś bocznymi drogami, tak że momentami czułem się jak w górach, bo były mega ostre serpentyny (-; Pierwszy raz tędy jechałem, ale widząc parkujących na poboczach licznych bajkerów, domyślam się, że to ulubione winkle lokalsów, kręcących się wokół komina. Ja takiego motocyklizmu nie uprawiam i nie rozumiem.

Kolega z Sosnowca też mnie tak kiedyś z domu wyciągnął. "Choć, idziemy polatać po winklach" mówił. O super, lecę! Dojechaliśmy Gierkówką do zjazdu na Pyrzowice i jego "winkle" to było jeżdżenie w kółko po tutejszych ślimakach )-: No porażka! Ale oj nie, nie byliśmy sami, było kilkunastu takich bajkerów, głównie na CBR 1000 i innych tego typu plastikach, którzy spędzali popołudnie, szorując kolanami po asfalcie, jeżdżąc z jednego ślimaka na drugi... Bez komentarza.. To była moja ostatnia przejażdżka z tym kolegą (-;

Poźnym wieczorem docieram do Hotelu Oleńka, którego nie będę polecał, gdyż trącił już lekko myszką. Za to obsługa była bardzo miła i mocno wydekoltowana (-;

Gdy parkuję Zygzaka pod hotelem, pojawia się biały Versys. Próbuję zawiązać z jego kierownikiem kontakt, ale znika mi z oczu, gdy ja melduję się w recepcji. Ale tak jak zakładałem, spotkamy się jutro na torze.

Pokój jest taki sobie, duże łóżko, ale ledwo znajduję miejsce by zrobić pompki. Jak zwykle kupuję zimne piffko i jest git. Przed snem udałem się jeszcze na basen, acz jego rozmiar był mikroskopijny (-; Trzeba się dobrze wyspać, aby mieć siły na cały dzień ćwiczeń. Dobranoc... 

Rano szybkie śniadanie serwowane znowu przez te same wydekoltowane kelnerki (-; Najbardziej chce mi się śmiać z blondynki, która tuż za barem robi jeszcze na szybko makijaż, podczas gdy goście już jedzą jajecznicę. "Wróciłam późno z imprezy" mówi koleżance, to się biedactwo nie wyspało.

Dobra, poranny shower i jadę na tor, mam do niego jakieś 15 minut z hotelu. Po drodze kupuję jeszcze na BP kanapki, napoje i coś słodkiego. Nie chcę robić powtórki sprzed roku i na obiad jeść paskudnych hot dogów.

Wpadam prawie punktualnie na tor

Tutaj parę słów o Torze Jastrząb. Zlokalizowany jest między Kielcami a Radomiem i jest po prostu super. Obiekt jest nowy, asfalt gładziutki, boksy ekstra, trybuna, pomieszczenia biurowe z klimatyzacją, no odlot. Sama nitka toru jest dość krótka i mocno pokręcona, ale górka jest super. Ciekawe ile ktoś $ zainwestował w ten obiekt? Podziwiam odwagę biznesową.

Jest sporo sprzętów

Zaczynamy jak zwykle od wykładu Janusza, znam go co prawda na pamięć, bo to chyba już 6-ty albo 7-my raz, ale słucham jakbym tu był 1-szy raz. Nie odzywam się również za bardzo, chcę zobaczyć co mają do powiedzenia inni bajkerzy.

O zgrozo, kolesia od tej Beemki S1000RR to bym odstrzelił, moto ma fajne, ale to, co koleś będzie potem robił na torze, to jakaś totalna pomyłka będzie.

Na szczęście w większości reszta uczestników jest ok, w tym wspomniany wcześniej biały Versys.

Zaczynamy standardowy zestaw ćwiczeń:

- rozgrzewka z ekwilibrystyką ma motocyklach,

- slalom,

- zawracanie przy minimalnej prędkości (tutaj jak zwykle przeginam i w pewnym momencie jadę już tak wolno, że tracę kontrolę nad motocyklem i Zygzak kładzie mi się łagodnie na prawy bok, całe szczęście, że miałem złożone lusterka, bo crash pad wziął na siebie cały ciężar motocykla i nie ma żadnych strat),

- obserwowanie pachołków w zakręcie,

- przeciwskręt (tutaj proszę Janusza o wyraźne wskazówki, bo nie jestem do końca fanem tej techniki i chcę się jej wreszcie dobrze nauczyć),

- hamowanie,

- hamowanie awaryjne z omijaniem przeszkody,

- hamowanie w zakręcie,

- jazdy na torze.


Janusz jak zawsze z dużym zaangażowaniem tłumaczy co i jak mamy robić.

A my grzecznie słuchamy (-;

Janusz zawsze pierwszy pokazuje kilka razy, jak poprawnie wykonać każde ćwiczenie. Tym razem ma nowy model Suzuki SV650 w ładnej czerwieni.

To my z nowu w pełni zaangażowani, obserwujemy mistrza (-:

Na koniec dnia jeździmy cały dzień po pięknym Torze Jastrząb

Najlepsza jest na górka z tyłu, zjeżdżając z której wpada się w zakręt 180 stopni, coś pięknego

Ćwiczymy w 3 grupach, podzieleni wg kategorii motocykli. Potem już w trakcie jazd po pętli toru jesteśmy już podzieleni tylko na 2 grupy

Więc co 15 minut jest chwila przerwy na wodę

Na koniec jeszcze rozdanie dyplomów, moje to mi już się w domu na ścianie nie mieszczą, no i w drogę do domu. Jeszcze nie wiem, że to chyba moje ostatnie spotkanie z Januszem, ale o tym za chwilę..

Przybijamy miśki, odpalam w słuchawkach nieodzownego Yanosika i w drogę do domu. Biorę kierunek na Radom, potem przez Sochaczew już prosto na A2 i do domku.

Gdy tak mknę autostradą, nachodzą mnie różne myśli i rozterki.

Przypominam sobie tych naburmuszonych kolesi, którzy pomimo próśb Janusza, wariowali jak dzicy na swoich sprzętach, co chwilę robili willi albo stoppy, wyprzedzali na torze w niebezpiecznych miejscach, budząc strach u początkujących, bo może nie wspominałem wcześniej, ale to właśnie było szkolenie 1-go stopnia, dla tych co zaczynają przygodę z motocyklami.

Albo tych co poprzywozili swoje sprzęty na popołudniowe jazdy swobodne, buraki co po niektórzy tacy, że szkoda ich było zagadywać. Co drugie słowo to k...w i gadali tylko o tym, ile wódki kupić na wieczór itd. Jakoś to nie moje klimaty, no ale niestety i tacy ludzie jeżdżą na motocyklach. Oczywiście znaczące grono nas bajkerów jest ok, ale coraz więcej wydaje mi się jest pośród nas palantów, którzy grubością portfela, a nie miłością do motocykli, weszli w to środowisko.

Na A2 oczywiście mega wymysł GDDKA, czyli bramki. Trzeba się zatrzymać, ściągać rękawice, szukać portfela, potem znowu się ubierać, porażka.

Po chwili zjeżdżam na tankowanie, więc znowu się muszę rozbierać ze wszystkiego i mam dylemat, co potem na siebie ubrać, bo pogoda jakaś taka niewyraźna się robi?

Gdy wreszcie wracam na autostradę, myśli kłębią mi się w głowie jak oszalałe. Momentami żałuję, że nie jestem jak ten konik polny, którego jedynym zmartwieniem jest coś zjeść i wyruchać jakąś pasikonikową lady (-;

I znowu kolejne bramki na A2, więc ponownie ten sam schemat, rozbieranie się i za chwilę ubieranie, a mnie się już po prostu nie chce!

Tak, po 10 latach śmigania motocyklem po całej Europie, teraz mi się już nie chce. Podejmuję decyzję, że po powrocie do domu, kończę z tym hobby i wystawię Zygzaka na sprzedaż.

Późnym popołudniem jestem w domku (-:

Moje Kochanie nie wierzy w to, że podjąłem decyzję o sprzedaży motocykla.

Ale ja chcę teraz być jak ten zielony pasikonik..